Kendinizi anlatır mısınız  Havva Hanım?

 Ben Havva Tural, Mersin Anamur doğumluyum.  Kaledran Koyak mahallesinden “Sarıbaşlar” derlermiş annemlere. Babam Karaçukur  köyünden “Yağıraliler” derlermiş onlara da şu anda Konya’da ikamet ediyorum.

 Ailenizden bahseder misiniz?

Benim dört tane çocuğum var 3 oğlum bir kızım ve ailemizin yeni üyesi birde torunum

 Şu anki meslek ya da ilgilendiğiniz işten bilgi verir misiniz?

Şu an aşçılık yapıyorum seviyorum daha doğrusu hoşuma gidiyor.

 Neden bu mesleği seçtiniz?

Çocukluğum dan bu tarafa aşçıların taktıkları o kepler var ya hep ılgımı çekmiştir ama nedense hala takamadım.

 Boş zamanlarınızda neler yaparsınız, hobileriniz nelerdir?

Boş zamanlarımda net e girmeyi Anamur haberlerini izlemeyi Kaledran.com sitesini takip etmeyi yürümeyi geçmişte okumaktan kaçtığım kitap ları okumaya çalışıyorum.

 Unutamadığınız bir Kaledran anınız var mı?

Çok küçüktüm ve anne annemin evinin önün de bend (sulama kanalı )vardı böyle kanalın bitiminde karsı tarafa borudan su geçerdi o bend de balıklar doluşurdu Ahmet Doğan dayım vardı balık tutmak için girmişler tabi ben çocuğum ya balıklar bizim diye Ahmet dayımı taşlamış kafasını yarmıştım korktu ve kaçtım tabı talihsizlik dayım beni yakalamış dövmüştü

 Bu mesleği seçmemiş olsaydınız ne olmak isterdiniz?

 Mimar olmak isterdim

Bu mesleğin zorlukları nelerdir?

Bu meslek de beğendirememek  korkusu var her meslekteki gibi

 Gençlere tavsiyeleriniz var mı?

Olmaz mı ne olursanız olun geldiğiniz yeri unutmayın memleketinize yerinize yurdunuza sahip çıkın ama ilk önce ailenize sahip çıkın

 Kaledran.com hakkından ne düşünüyorsunuz?

Gerçekten emeği gecen herkese teşekkür ediyorum mükemmel

Ben bir çok şeyi oradan takıp ediyorum eğer çok üzgünsem “Galadıranlıoğlu”nu okuyup gülüyorum.

Çok teşekkür ediyoruz.

Asıl ben sizlere teşekkür ederim bizlere böyle bir fırsat verdiğiniz için... Aslında o kadar söylenecek söz var ki benim çok bir zamanım geçmedi Kaledran’da gecen zamanımda yetti sevdalıyım Kaledran’a Koyak mahallesini anlatmayı. Ben çocuklarıma hep geçirdiğim zamanları anlattım onlardan daha şanslı olduğumuzu neden derseniz o zamanlar da televizyon yoktu sadece radyo vardı akşamları toplandığımızda patlatılan mısırın bile bir tadı vardı  kömürde pişirilen çayın tadı vardı sohbetin tadı vardı düşünüyorum da keşke hep öyle mi kalsaydı diye…