İŞTE 1. OLAN 23 NİSAN ŞİİRİ

23 NİSAN

Ani   bir  hareketle,

Düşman   kapımıza   dayanmış.

Işıklar  sönmüş,

Bütün  dünya   kararmış.

1919 sabahı  bir  gemi  yaklaştı  Samsun’a

O    gemideki   saçları  altın   sarısı,

Gözlerindeki  gök  mavisiyle   benim   babamdı.

Bir  kadının  anıtı  dikiliydi   meydanda,

kadın  bıraktığı yavrusu elindeki  mermisiyle benim anamdı,

Her ikisi de bu yurdu kurtarandı.

Ben de  asker olsam atam gibi,

Düşmanı derinden vurmak için,

23  Nisan’da   okuduğum,

“Korkma  sönmez”  sözleriyle

Düşmanı  gözyaşına  boğmak   için.

Ben de  savaşsam  cephelerde,

Anam  gibi  anıtım dikilse meydanlara,

Babam  gibi cesur olsam,

Tarihim  yazılsa   destanlara.

Bir  kadere  yenik düşmüş  gibiydi  vatan,

Tehlike  geldikçe  geliyordu,

Bir  hiç  uğruna  yurdumuzu satan,

Elbet  yenileceğini   biliyordu.

Savaşta hele bir Seyit vardı

Cephede en son kalandı

“Çanakkale   geçilemez “  diye,

Bütün dünyaya ün  salandı.

Yenilmişti  artık  düşmanın  yanlısı,

Bitmişti  artık  savaşın  en  kanlısı,

Aydınlanmıştı o kararmış  gökler,

Kalkmıştı   artık  omuzlardaki   yükler.

Yurtta   bir  dünya  bütünken,

Düşmansa   yalnız  kalmış,

Uygarlık  bayrağımız ,

Kan kızıla boyanmış.

Yaşa  23 Nisan

Hep  içimize neşe dolsun

Uygarlık  bizimdir  artık

23  Nisan   kutlu  olsun.

                Nazlı ATİK

www.kaledran.com